Maureen en Feline: februari 2012

Lieve allen,

Als eerste willen we nogmaals iedereen bedanken voor alle lieve berichten, cadeautjes en hulp. We krijgen steun uit onverwachtse hoeken! Dit doet ons erg goed.

Afgelopen week is een wat hectische week geweest en wij hanteren de woorden ‘niets is vanzelfsprekend’…

Maandagochtend was Marjolein voor het eerst alleen naar het ziekenhuis gegaan en op de IC aangekomen kwam de verpleging gelijk naar haar toe en liet weten dat het niet zo goed ging met Feline. Ze had die nacht 6 behoorlijke incidenten gehad (te kort aan zuurstof) en ze hebben haar extra zuurstof toe moeten dienen. Er waren zelfs een aantal incidenten waarbij ze haar hebben moeten stimuleren; dit wil zeggen dat ze haar moesten aanraken om haar te prikkelen om adem te halen. Dit was wel even schrikken. In de middag wilden de artsen even met ons praten en die gaven aan dat op de echo van haar hartje te zien was dat de ductus nog niet gesloten was en dat er dus gestart is met medicatie voor drie dagen.

Donderdag hebben ze opnieuw een echo gemaakt en daarop was te zien dat de ductus wel meer gesloten is (van 2,5 mm. naar 1,6 mm.), maar 1,6 mm is nog steeds te veel open en er is besloten dat ze nogmaals medicatie voor 3 dagen gaan toedienen. Wel was het ruisje in het hartje verdwenen. Sindsdien doet Feline het erg goed! Ze is sinds donderdag net als haar zus ook aan de snor en dus van de beademing af! Ook is ze een stuk alerter en reageert ze meer op onze aanrakingen en stem. Het verschonen vind ze nu ook prima, waarbij ze eerder alleen maar aan het huilen was; aan mijn lijf geen polonaise dacht ze… Maandag (27-02) zal er wederom een echo van haar hartje gemaakt worden om te kijken of de medicijnen zijn aangeslagen en de ductus gesloten is. Het kan ook zijn dat hij iets open blijft staan, maar zolang zij daar qua ademhaling of bloeddruk geen last van heeft, kan dit absoluut geen kwaad.

Om even terug te komen op de uitspraak ‘niets is vanzelfsprekend’ had deze week m.n. betrekking op Maureen. Ze heeft het de eerste 1,5 week ontzettend goed gedaan, maar toen we woensdagavond in het ziekenhuis kwamen, vertelde de verpleging ons dat het met Maureen niet zo goed ging, terwijl er in de middag nog niets aan de hand was…

Ze vonden haar wat bleekjes, ze had een bol buikje, had een aantal incidenten gehad en was wat matjes. Dit was een reden om bloed bij haar af te nemen en daaruit bleek dat de ontstekingswaarde te hoog was. Dermate hoog, dat ze besloten direct te starten met antibiotica en ze hebben uit voorzorg de navellijn eruit getrokken (dat is namelijk een bron van infectie).

Uit de kweek bleek dat ze een infectie heeft. Je hebt diverse soorten infecties die ieder hun eigen uitwerking hebben, van mild tot heftig. Gelukkig heeft Maureen een huidbacterie, de minst erge vorm en hier knapt ze al heel goed van op en is eigenlijk al bijna weer de oude.

Beiden zitten nu ook weer boven hun geboortegewicht.

We willen wel benadrukken dat de artsen en verpleging in het AMC ons erg goed geruststellen, want als je bovenstaande berichten als ouders zijnde hoort, schrik je ontzettend en we moeten zeggen dat het ons ook wel sloopt om continu in die onzekerheid te zitten. Maar zij maken zich absoluut geen zorgen en dit zijn kleine complicaties die dagelijks voorkomen bij te vroeg geboren kinderen en die later als het goed is geen invloed zullen hebben op hun ontwikkeling. Wat we in ons vorige bericht nog vergeten te vermelden waren, is dat ze overlevingskans bij kindjes van hun leeftijd meer dan 90% is, dus we hebben ons ook nooit zorgen gemaakt dat ze het niet zouden halen. In onze omgeving hebben we dit wel van mensen gehoord dat ze dachten dat die kans er ook was, dus vandaar dat we dit nog wel even expliciet benoemen.

Onze meiden doen het erg goed en als ze goed herstellen, worden ze naar verwachting aankomende week al overgeplaatst naar het OLVG en gaan ze daar naar de High care afdeling. Dat is dus absoluut goed nieuws!

Nu Feline ook aan het snorretje is, zien we haar gezichtje beter en kunnen we goed vergelijken of ze op elkaar lijken of niet. Wij zien wel degelijk verschillen, maar we zijn ook benieuwd naar jullie bevindingen.

Zoek de verschillen:

MAUREEN FELINE

Papa aan het buidelen met onze supervrouw Feline

We hopen jullie volgende week het bericht te kunnen brengen dat onze meiden overgeplaatst zijn naar het OLVG en dus van de IC af zijn.

Veel liefs,

Reinoud en Marjolein

Lieve allemaal,

Na 2 spannende weken met een gebroken vlies te hebben rondgelopen zijn onze prachtige dochters na 29 weken en 6 dagen Maureen Elisa (vernoemd naar oma Elisabeth) en Feline Erica (vernoemd naar opa Eric) op 13 februari 2012 geboren!

Op maandagochtend om 6.00 uur ging Marjolein naar het toilet en was haar vruchtwater roze van kleur en het moet helder zijn. We zijn direct naar het AMC gegaan en in de auto begonnen de rug/buikkrampen. Vanaf 8.45 uur begonnen de weeën, direct al om de 2 minuten. Het ging allemaal erg snel en om 9.41 uur is Maureen op de natuurlijke manier ter wereld gekomen! Ze woog 1195 gram. Vervolgens lag Feline niet goed, zowel haar beentjes en handjes lagen naar beneden (ze lag dus als het ware dubbel gevouwen) en Marjolein moest met spoed naar de OK. Onder volledige narcose hebben ze Feline naar buiten 'getrokken' en een keizersnede was gelukkig niet noodzakelijk. Feline is om 10.04 geboren en woog 1375 gram.

Vervolgens zijn de meiden naar de IC Neonatologie gegaan en daar liggen ze nu nog steeds en worden ze door lieve en kundige verpleegsters goed in de gaten gehouden.

Maureen is de lichtste van de twee, maar doet het net wat beter dan Feline. Feline is als het ware uit haar comfortzone gehaald in mama's buik en was er helemaal nog niet voor klaar om de koude buitenwereld in te gaan. Zij heeft wat meer moeite met ademhalen en krijgt hier via een 'snorkel' (zie de foto) soms nog wat extra zuurstof toegevoegd en heeft ook medicatie voor de longetjes gekregen. Maureen heeft die snorkel ook gehad, maar dit was meer om wat extra druk toe te voegen om te voorkomen dat de longetjes dicht zouden klappen (die zijn nog niet helemaal ontwikkeld). Op vrijdag heeft Maureen een 'snorretje' gekregen (zie laatste foto) en ademt nu helemaal zelfstandig! Omdat ze prematuur zijn en de longetjes nog niet helemaal rijp zijn, vergeten ze nog wel eens adem te halen (apneu). Hier hebben ze beiden last van, maar kunnen dit zodanig zelf opvangen dat ook dit geen reden tot zorg is.

Maureen hoeft nu ook geen mutsje meer op en zo zien we haar hoofdje wat beter met haar donkere haartjes.

Beiden liggen af en aan onder de blauwe lamp voor de lever. Dit is iets wat ook regelmatig bij baby's die met normaal gewicht geboren worden voorkomt en is niets ernstigs. Hier hebben we van Maureen ook een foto toegevoegd, zodat jullie kunnen zien hoe ze lekker met haar armpjes achter haar hoofd aan het 'zonnebaden' is met haar zonnebril op.

Gisteren is er een echo van het hartje van Feline gemaakt en daar was een ruisje op te zien. Dit heeft te maken met de ductus die nog open staat. De ductus is een bloedvat dat de longslagader verbindt met de lichaamsslagader (aorta). Als die ductus open blijft staan, wat vaker bij prematuur geboren kinderen voorkomt, raken de longen te veel gevuld met bloed wat aanleiding geeft tot zuurstofnood. Hier geeft Feline absoluut nog geen tekenen van en de artsen maken zich dan ook geen zorgen. Maandag (20-02) wordt er weer opnieuw een echo gemaakt en wordt er gekeken of de ductus gesloten is, anders zullen ze medicatie hiervoor gaan geven.

Wat voor onze oudergevoelens echt super fijn is, is het buidelen. De meiden worden met hun blote huidje op onze blote borst gelegd. Dit intieme huidcontact is echt een genot voor ons! De warmte, de geborgenheid/veiligheid, de rust, en de herkenning van geur en hartritme werken heilzaam voor allebei... daar kan geen couveuse tegenop! Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat buidelen positieve invloed heeft op:

- de band met de ouders
- ontwikkeling van de hersenen
- stabieler hartritme

- zuurstofgehalte in het bloed

- temperatuurregulatie van de baby
- de productie van moedermelk

Over dit laatste gesproken, bij Marjolein komt de productie van moedermelk goed op gang en beide meiden kunnen volledige voeding van moedermelk krijgen! Gelukkig wel, want de productie zal op den duur 1,5 liter per dag moeten zijn voor een tweeling...Dat is dus een volle colafles!

Vandaag hebben Rein en ik voor het eerst samen de luier van Maureen verschoont. De verpleging betrekt ons bij alles, wat heel erg fijn is! Daarvoor deden we de verzorging samen met de verpleging.

Veel mensen vragen ons of de meiden op elkaar lijken, maar wij vinden van niet en zien wel degelijk verschillen. Maureen heeft een wat smaller hoofdje en wij zien wel verschillen qua mondje.

Wel horen we van de verpleging, en zo ervaren wij dit zelf ook, dat het sterke, pittige meiden zijn met een eigen willetje. Van wie zouden ze dit toch hebben....

De komende week is het dus nog even spannend betreft de ductus van Feline en Rein zal ook weer bijna volledig aan het werk zijn en moeten we in een ritme zien te komen. Als Maureen het zo goed blijft doen en ze het 'snorretje' kan blijven behouden, dan is de kans groot dat zij al snel van en IC af kan en naar de High Care afdeling overgeplaatst zal worden.

We zullen de avonden gaan gebruiken om de tijd voor onze meiden te nemen bij de verzorging en het buidelen. Voorlopig houden we het bezoek in het ziekenhuis alleen nog even bij familie, omdat veel prikkels voor prematuur geboren kindjes niet goed is en wij zelf de band met de kinderen willen versterken.

Bij deze willen wij iedereen bedanken voor de lieve telefoontjes, sms-jes, mailtjes, kaarten, cadeau's en verzorging (eten). Dit waarderen wij enorm en geeft ons heel veel kracht en energie!
Veel liefs,

Reinoud en Marjolein, de trotse ouders van 2 hele sterke meiden!

MAUREEN